Szymon Hołownia - ten sam, który stoi za napisaniem biografii Boga, czy też stworzeniem gry planszowej, gdzie na mecie czeka zbawienie (i to w sensie dosłownym) - tym razem przekroczył granice nie tylko formy i treści, ale i geograficznych podziałów (i to z premedytacją aż kilka razy!). Jego Last minute. 24h chrześcijaństwa na świecie to podróż przed siebie, wszędzie tam, gdzie chrześcijaństwo już nie kwitnie, ale wydaje owoce. A nic nie pomaga bardziej w opisie świata, jak reportaż. Hołownia zabiera czytelnika na Filipiny, pokazuje kościół w samym centrum galerii handlowej, gdzie (co ciekawe) nie tylko na każdej mszy liczba wiernych czasem dochodzi do 2000, ale wielu z nich odzyskuje utraconą w różnych okolicznościach wiarę. Poznajemy Guam, gdzie ślady dawnej, pierwotnej kultury mieszają się w legendach z chrześcijańską kolonizacją. Innym razem wsłuchujemy się w historię kobiety, która w obawie przed policją nie może ujawnić swej tożsamości, ale może przekazać nam opowieść na pograniczu metafizyki, gdzie prorocze sny i wydarzenia, które w pewnym momencie przestały być tylko przypadkiem, pomogły jej opuścić islam i przejść na chrześcijaństwo. Podróż Hołowni to prawdziwe last minute, to ostatnia chwila, aby wyruszyć. Nic zatem dziwnego, że autor ciągle się spieszy, niezbyt płynnie przechodzi pomiędzy kolejnymi rozdziałami książki, aby pokazać jak najwięcej. Każda z podróży różni się od poprzedniej, czasem obiera przeciwne kierunki, zdarza się nawet więcej niż jedna wycieczka w te same okolice. Reportaże Hołowni są oszczędne w długie opisy, skupiają jedynie to, co najważniejsze - wsłuchanie się w tętno chrześcijan żyjących w różnych zakątkach świata. Tu powiedzenie, które tak często lubimy stosować do naszych braci protestantów, czy prawosławnych: jak my pięknie się różnimy staje się nieco infantylne i nie na miejscu. Choć z książki bije właśnie ta różnorodność, odmienność formy, to treść - samo sedno - jest identyczna. Niezależnie od tradycji, wzorców zachowań, nasza wiara jest taka sama.Warta zainteresowania jest także szata graficzna, odbiegająca od tego, z czym mieliśmy do czynienia w poprzednich pozycjach Hołowni wydawanych przez Znak. Cała masa kolorowych zdjęć, które dopełniają treść reportażu - połączenie przez autora obrazu z literą ma nie tylko pokazać na nowo chrześcijaństwo oraz podkreślić jego różnorodność, ale i otworzyć oczy na wiarę wyznawaną czasem rutynowo, czasem bez przekonania. Wydanie książki na kilka tygodni przed adwentem, a potem przed Bożym Narodzeniem być może oprócz wkroczenia w szał przedświątecznych zakupów i zasugerowanie książkowego prezentu dla najbliższych, wpisało się w nowy rok liturgiczny ogłoszony przez Benedykta XVI Rokiem Wiary. Być może właśnie to pomoże choć trochę wyjść ze wspomnianej rutyny?
Last minute dodaje sił, odmienia wnętrze, wzbogaca naszą wizję świata i różnych jego zakamarków, ale pozwala też przeżyć prawdziwą przygodę. Hołownia w swych książkach nie nakłania, a pokazuje. Tutaj chyba ta rola polegająca na prezentowaniu rzeczywistości jest najwyraźniejsza. Czytelnika czeka odświeżenie relacji z Bogiem, zmierzenie się z masą pytań, które zaczynają powstawać podczas lektury. Hołownia wszędzie tam, gdzie poleciał, nie nawracał na siłę, nie wyprowadzał z błędów, nie burzył tego stanu wiary, w którym żyją tubylcy. On po prostu słuchał, starał się wmieszać w tłum, przypatrzyć się z bliska różnorodności, a także dopytywać. Sporą część reportaży stanowią właśnie rozmowy, czasem prowokujące pytania, częściej po prostu ciekawość świata i chęć otrzymania od rozmówcy świadectwa - świadectwa wiary, czasem pomimo trudności nie duchowych, a tych jak najbardziej namacalnych.
Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Pani Kindze
Recenzja także na: Wiadomości24
Lubię go. W tym całym zwariowanym świecie wydaje się być jednym z niewielu rozsądnych katolików.
OdpowiedzUsuńPopieram :) Jednych Hołownia drażni, inni za nim wprost przepadają, ale nie ulega wątpliwości, że wykonuje kawał dobrej roboty i czasem uzupełnia to, o czym mogli zapomnieć niektórzy duchowni. Prostym i ciekawym językiem mówi o religii, i na dodatek ludzie chcą to czytać - to już wielki sukces :)
Usuń