,,Tryptyk Rzymski" w 6. rocznicę śmierci Papieża

Dziś wyjątkowy dzień - szósta rocznica śmierci jednego z wybitnych Polaków - Jana Pawła II. Dokładnie 2. kwietnia 2005 o godzinie 21:37 odszedł do Domu Ojca ten wyjątkowy Papież. Dziś w miastach odbędą się białe marsze, Drogi Krzyżowe ulicami, koncerty, a telewizja nada nawet programy poświęcone tej wyjątkowej Osobie. Chciałbym zamieścić dziś 2 wiersze pochodzące z ,,Tryptyku Rzymskiego". Tomik wyjątkowy, bo napisany przez papieża i wydany nie pod prawdziwym imieniem i nazwiskiem Karola Wojtyły, ale pod imieniem papieskim. Zbiorek jest bardzo bogaty w treści, ale chcę zamieścić myślę, że takie dwa najsławniejsze utwory pochodzące z ,,Tryptyku...".

Już natomiast zapraszam na kolejną recenzję, która pojawi się być może jutro wieczorem lub pojutrze w południe

Oto wiersze, miłej lektury :)

 1. Zdumienie

Zatoka lasu zstępuje

w rytmie górskich potoków

ten rytm objawia mi Ciebie,

Przedwieczne Słowo.

Jakże przedziwne jest Twoje milczenie

we wszystkim, czym zewsząd przemawia

stworzony świat...

co razem z zatoką lasu

zstępuje w dół każdym zboczem...

to wszystko, co z sobą unosi

srebrzysta kaskada potoku,

który spada z góry rytmicznie

niesiony swym własnym prądem...

— niesiony dokąd?

Co mi mówisz górski strumieniu?

w którym miejscu ze mną się spotykasz?

ze mną, który także przemijam —

podobnie jak ty...

Czy podobnie jak ty?

(Pozwól mi się tutaj zatrzymać —

pozwól mi się zatrzymać na progu,

oto jedno z tych najprostszych zdumień.)

Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół

i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku

— lecz zdumiewa się człowiek!

Próg, który świat w nim przekracza,

jest progiem zdumienia.

(Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię «Adam».)

Był samotny z tym swoim zdumieniem

pośród istot, które się nie zdumiewały

— wystarczyło im istnieć i przemijać.

Człowiek przemijał wraz z nimi

na fali zdumień.

Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał

z tej fali, która go unosiła,

jakby mówiąc wszystkiemu wokoło:

«zatrzymaj się! — masz we mnie przystań»

«we mnie jest miejsce spotkania

z Przedwiecznym Słowem» —

«zatrzymaj się, to przemijanie ma sens»

  «ma sens... ma sens... ma sens!»

2.Źródło

Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków... 
Jeśli chcesz znaleźć źródło,
musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,
wiesz, że ono musi tu gdzieś być —  
Gdzie jesteś, źródło?...  Gdzie jesteś, źródło?!
Cisza... 
Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku!
(Cisza —  dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie
odczuć świeżość,
ożywczą świeżość.

Oba wiersze pochodzą ze strony: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/inne/tryptyk_rzymski.html, na której znajduje się także tekst całego ,,Tryptyku Rzymskiego".

----------------------------
Ilustracje kolejno z:
1) http://www.fotoplatforma.pl/fotografia/pl/3017/

2) http://qboosh.pl/gory/2006.07c-Ukraina/days.html