Na początku chciałbym podziękować Pani Jolancie Wendland i Wydawnictwu Święty Wojciech za egzemplarz recenzyjny tej książki, oraz kilku innych, których recenzje pojawią się na blogu w najbliższym czasie (link do strony książki)
Nadeszły upragnione dla wszystkich wakacje, a książka, którą dziś pragnę zrecenzować, przypomina nam jeszcze szkolne lekcje. Mowa tu o nowości pt. ,,Pytania o wiarę. Ksiądz odpowiada”. Pozycja ta ma styl pytań młodzieży na lekcjach katechezy. Oprócz zapytań poważnych, jak na przykład o grzechy, czy potępienie, pojawiają się i takie luźniejsze, jak chociażby o to, czy prowadzący katechezę ksiądz przeczytał w całości Pismo Święte. Wśród rozważań jest np. pytanie o to, czy zwierzęta posiadają duszę, co Kościół mówi o in vitro i dlaczego akurat tak, czy można być chrzestnym bez sakramentu bierzmowania, albo kiedy utwór muzyczny staje się pieśnią religijną. Pytań jest wiele, a niektórym odpowiedzią towarzyszą przykłady z życia, lub z różnych opowieści. Przy okazji wyłania nam się choć trochę opis funkcjonowania Kościoła, życia kapłanów, ale i zasad postępowania według wiary.
Jak już mówiłem: pytania te stawia młodzież, na dodatek są to uczniowie krakowskiej szkoły, a więc spotykający się z wieloma różnymi ludźmi, z różnymi pytaniami i z różnymi środowiskami. Na trapiące ich kwestie odpowiada ze stoickim spokojem, z wyrozumiałością oraz szacunkiem ksiądz Piotr Gąsior – człowiek o wykształceniu dziennikarskim, autor kilku pozycji książkowych oraz miłośnik jazdy na rowerze i sportu. I co warto dodać, jego odpowiedzi nie są zbyt długie, choć kilka razy mają powyżej strony, to jednak są ,,w sam raz”. Tak naprawdę to jest to taka krótka, ale treściwa nauka, która trafia w samo sedno. Widać, że pytania tu zawarte są autentyczne (o czym świadczy poprawienie brzemienia przez katechetę niektórych, gdy któryś z uczniów źle sformułował swe zapytanie) i postawione przez uczniów na lekcjach. Jeśli kiedyś bałeś się o coś spytać na lekcji religii, to wiedz, że ci wychowankowie nie krępowali się ze swymi wątpliwościami, bo w końcu ,,kto pyta, nie błądzi”. Pytający jednak nie przekraczają granic dobrego smaku, widać u nich szczerą chęć poznania odpowiedzi na temat danej kwestii i traktują dojrzale swego rozmówcę, nie robiąc sobie żartów.
Pytania są posegregowane tematycznie, a całość otwiera Przedmowa dotycząca dialogu i rozmowy, poprzedzona modlitwą do Ducha Świętego (przypomina mi to trochę średniowieczne legendy hagiograficzne, gdzie pisarz prosił Boga o natchnienie i ,,zgodność” z Bożą wolą. Tu jest ta modlitwa troszkę w innym celu zastosowana, ale i na to trzeba zwrócić swą uwagę, mówiąc o tej publikacji). Ciekawe są też wskazówki autora-księdza dotyczące zasad rozmawiania z młodzieżą. Są to cenne rady i do zastosowania nie tylko na lekcjach religii (czy w ogóle na jakiś innych), ale także w kontaktach międzyludzkich w ogóle. Całość oprócz modlitwy kończy rachunek sumienia dla młodzieży (także warty przeczytania no i zawsze pod ręką, gdy ktoś przygotowuje się do spowiedzi świętej).
Jest to drugie wydanie tej książki (choć zmienił się tytuł), a więc poprawione, zapewne uzupełnione i ,,wyczyszczone” z literówek, jeśli takowe się pojawiały wcześniej. Zachęcająca jest okładka, a sama treść także nie jest banalna. Pozycja ta jest przykładem tego, że w rozmowach wcale nie musi występować bariera wiekowa, a ksiądz na lekcji także może porozmawiać z młodzieżą o istotnych i trudnych sprawach, ale czasem i o tych błahych, jednak również ciekawych. Ważny jednak jest tu szacunek, i to obu stron. Polecam!
-----------
Zdjęcie wydawcy pochodzi ze strony Wydawcy (link na górze posta)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz