Kwiatki z życia Świętego.

Gdzie kończy się granica zwyczajności i zaczyna się postawa świętości? Na temat takiego życia, aby pośmiertnie zostać ogłoszonym błogosławionym lub świętym (nawet w opinii zwyczajnych ludzi) napisano zapewne wiele książek, setki biografii i tysiące imion patronów osób przeróżnych: począwszy od chorych, a nie zakończywszy i na księżach. Kiedyś święty kojarzył się z hagiograficzną legendą, cudowną wonią unoszącą się nieopodal grobu i licznymi cudami. Dziś natomiast taki człowiek dla jednych to ideał niemożliwy do naśladowania, a dla kogoś innego po prostu ktoś ,,pozytywnie zakręcony" lub zwyczajny szaleniec. Jakiś czas temu pojawiła się cieniutka, bo trochę ponad setkę stron licząca, książeczka autorstwa Patrice Mathieu pt. ,,Kwiatki Proboszcza z Ars". Moje niezbyt rozwinięte obycie literackie w swojej karierze doczytało z podobnych jedynie średniowieczne ,,Kwiatki Świętego Franciszka z Asyżu" w przepięknym tłumaczeniu Leopolda Staffa. Głębia tej lektury wywołała we mnie wiele emocji. Pozycja ta nie pozwoliła mi pozostać obojętnym, a pamięć o tym utworze być może zwróciła moją uwagę na właśnie tę książkę o życiu Proboszcza z Ars, podczas gdy każdego dnia wydaje się mnóstwo przeróżnych pozycji i wiele ciekawych utworów ginie w tym natłoku.

Książka ta jest dosyć ciekawie skonstruowana. Zawiera 10 rozdziałów poświęconych danemu zjawisku wziętemu z życia Jana Marii Vianney'a, ale tymi ,,kwiatkami" są relacje, historie i wspomnienia przeróżnych osób. Jest słowo od siostry, czasem brat się wypowie, a nie brak także świadectw nawróconych lub osób widujących swego proboszcza. Wszystko to pokazuje niezwykłą postawę, pobożność i pracę Świętego. Nieraz wspomniany Proboszcz przypomina Świętego Biedaczynę z Asyżu, a to za sprawą traktowania samego siebie i chęci umartwiania się.

Książka ta sięga do dzieciństwa Jana Marii, idzie przez młodzieńcze lata, drogę do kapłaństwa, a potem do probostwa i ciężkiej pracy na parafii. Nie są to jednak zbyt długie opisy, a przynajmniej te ,,początki". Pierwsze strony szybko tu przelatują, aby zwolnić bieg w samym centrum, czyli na pracy proboszcza. Tu dzieje się wiele: wspomniane umartwianie, cuda, dzień powszedni, ale i modlitwy. Proboszcz z Ars jest przykładem człowieka, który przezwyciężył własne słabości. Mało kto byłby gotowy o 1:00 w nocy pójść do kościoła na modlitwę, prawie cały dzień spowiadać, spać tylko 3 godziny i ten sen traktować jako coś niewłaściwego i nienależnego (i ja raczej nie zachęcam do podobnych praktyk, gdyż organizm może nie wytrzymać). Samemu Janowi Marii Vianney'owi nie przepowiadano w ogóle zostania księdzem, ponieważ nie potrafił opanować łaciny i nie chwalono go bynajmniej za zdolność wygłaszania dobrych kazań i przemów (a jednak stał się cud i Bóg pozwolił swemu słudze zajść tak daleko i przy okazji zdziałać tyle dobra). Całą tę drogę życia Jana Marii pozwala prześledzić załączona na końcu biografia uporządkowana według dat z życia Świętego i jednoczesnego tła historii światowej.

Książeczka ta to zbiór opowieści, a może lepiej, gdy napiszę: wspomnień i historii o życiu Świętego. Wyłania się tu człowiek, który już za życia miał w sobie tę błogosławioną radość serca i duszy oraz miłość do Stwórcy. Warto zatrzymać się i zaczytać, szczególnie gdy zabiegany świat nie pozwala czasem na refleksję. Można wtedy przeczytać jeden kwiatek, potem drugi, kilka następnych, uśmiechnąć się do Nieba i podziękować za takiego Kaznodzieję, bez wątpienia pisanego przez duże ,,k".

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Pani Annie Wawrzyniak 

 oraz Wydawnictwu Esprit

 --------------

Okładka pochodzi z: 

1) http://www.esprit.com.pl/175/Kwiatki-proboszcza-z-Ars.html

Logo pochodzi ze strony Wydawcy (link powyżej)