Diabelska wiara

Dla wierzącego są jawnym zagrożeniem, ateista spogląda na nie ze wzrokiem pełnym politowania. Niezależnie od naszych poglądów demony istnieją i, co więcej, szkodzą. I cieszą się - one cieszą się, gdy ludzie z diabła czynią ikonę popkultury, czy też figurę literacką. O Złym napisano już wiele, ale pierwszy raz spotkałem się z książką, która przedstawiałaby wiarę Upadłego. No właśnie: wiarę! I literatura pomocnicza bardziej dociekliwych: Fabrice Hadjadj oraz jego "Wiara demonów"

Hadjadj w swej książce zabiera nas w wędrówkę po diabelskiej mentalności, sposobach działania Złego. Nie jest to jednak poradnik w stylu ,,rozpoznaj intencje Złego", albo ,,Diabeł od A do Z. Cała prawda o Kusicielu". Pisarz skupia się bardziej na naturze Upadłego Anioła, na jego roli, historii sięgającej kuszenia w Ogrodzie Eden. Kilkadziesiąt lat temu prawdziwą rewolucję uczyniła niegruba książeczka, która sięgała za kulisy diabelskich sterów. "Listy starego diabła do młodego" C.S. Lewisa, z których Hadjadj czasem korzysta, były taką kwintesencją, "Wiara demonów" stanowi zaś uzupełnienie, poszerzenie tej wiedzy o teologiczny i filozoficzny wymiar. Pogłębienie to jednak nie odbywa się powierzchownie, a bazuje na autorytetach św. Tomasza z Akwinu (przede wszystkim), czasem Dostojewskiego, śladowo także Chestertona oraz wspomnianego już C.S. Lewisa. Nie jest jednak tak, że katolicki pisarz cytuje tylko tych twórców, którzy są mu bliżsi światopoglądowo. Jest też opozycja w postaci chociażby Kanta. Cenne jest to, że pisarz zna (i wykorzystuje) teksty twórców stojących po obu "stronach barykady", potrafi to wykorzystać, aby zdemaskować Złego.

Znaczną część książki stanowią strony poświęcone wyjaśnieniu stosunku demonów do Boga, ich działań, genezy oraz skutków działania na szkodę człowieka i odwrócenia się od Stwórcy. Autor, co ważne, nie snuje przyszłościowych wizji, ale skupia się na "tu" i "teraz", pokazując realne zagrożenie. Czy czyniąc dobro, możemy także sprzyjać Złemu? Jak diabeł maskuje się w XXI wieku? Ci, którzy myślą, że bez problemu go rozpoznają po włochatych łapach i długim ogonie, grubo się mylą, bowiem Zły już w średniowieczu przestał tak się pokazywać (nie wolno zapominać, że choć upadł nisko, nie utracił swej anielskiej inteligencji).

Wartą zwrócenia uwagi rzeczą w książce jest interpretacja Pisma Świętego. Tego nigdy za wiele, bowiem lepiej, gdy za rozważanie Biblii zabiera się jakiś autorytet, niż samemu mielibyśmy zastanawiać się nad przesłaniem (czasem błędnym) niektórych fragmentów. Dobrze czasem skorzystać z komentarzy kogoś ze "środowiska" i skonfrontować własną wiedzę z tym, co utrwalone na piśmie i otrzymało nihil obstat (a "Wiara demonów" takie pozwolenie dostała, choć autor informuje o tym dopiero w "Podziękowaniu" :)). Budowa książki także jest ciekawa (choć może spostrzeżenie będzie wydawało się nieco na wyrost). "Wiara demonów" składa się z 3 części (symbol Trójcy Świętej), a w każdej z nich umieszczono po 3 podrozdziały (czyli 333, co jest przeciwieństwem liczby diabła). Może to czysty zbieg okoliczności, ale już pierwszy kontakt z książką (tak tajemniczy) jest nie lada gratką :)

Pisarz pokazuje nie tylko sposoby działania demonów, ale i ateistów oraz wrogów Kościoła, przy swym demaskowaniu dochodząc czasem do bardzo śmiałych, ale prawdziwych teorii. Autor używa mocnego języka, czasem niepozbawionego ironii i sarkazmu, ale nawet w Biblii jest napisane, żeby być albo zimnym, albo gorącym  - nie letnim, ale wyrazistym. Jak udowadnia autor, nie wystarczy tylko wierzyć w Boga, bo i złe duchy to robią. Boga trzeba kochać. Jeśli tylko wierzymy, a nie ma w tym miłości, czynimy to, co diabeł (a to jego główna broń w stopniowym oddalaniu nas od Stwórcy).

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Pani Kindze 

z Księgarni Gloria24.pl

(link do książki)